بی بی سی فارسی: ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﻓﯿﻠﺴﻮﻑ ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﺖ ﻫﺴﺘﯿﺪ. ﺩﺭ
سرزمین ﻣﻦ، واژه ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﻣﺘﺮﺍﺩﻑ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻭ
ﺁﺷﻮﺏ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺗﺼﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺸﻮﺭ
ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎ ﯾﮏ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺭﻋﺐ ﺁﻭﺭ
ﺍﺳﺖ. ﻣﺎ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﻄﻮﺣﯽ ﺍﺯ
ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭﯼ ﺗﻦ ﺩﻫﯿﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ
ﻣﺮﺝ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ ﮐﻨﯿﻢ. ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ای ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﺳﻨﺪﯾﮑﺎﮔﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺁﯾﺎ
ﻣﺤﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺩﺍﺭﺩ؟
ﻧﻮﺁﻡ ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ:
دﺭ ۱۵۰ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ
ﺑﻮﺩﻩ، ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﺍﮊﻩ
ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ
ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻭ ﺭﯾﺸﻪ ﺁﻥ ﺩﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ،
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﺻﻠﯽ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ
ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﻫﺮ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ
ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺑﺘﺪﺍ
ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﺗﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ.
ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ،
ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ، ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﻇﻒﺍﻧﺪ
ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪ.
ﻣﺜﻼ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺸﻮﺩ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ
ﺯﻧﺎﻥ ﺣﮑﻤﺮﺍﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﯾﺎ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺭﻋﯿﺖ
ﺣﮑﻤﺮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ مردم ﺭﺍ
ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﻨﺪ، ﺷﺎﯾﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺍﺳﺘﺪﻻﻟﯽ
ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ
ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻢ
ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ
ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎ از بین بروند. ﺍﯾﻦ اصل نظریه ﺁﻧﺎﺭﺷﯿﺴﻢ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺼﺪﺍﻕ
ﺩﺍﺭﺩ؛ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺳﺎﻻﺭﯼ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺗﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ. ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺫﺍﺗﯽ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ
ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺍﯾﻢ. ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﯼ
ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺒﯽ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﮔﺮﯼ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﺩﺭ ده-ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻝ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ
ﺩﻟﯿﻠﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﺸﻮﺩ
http://archive.is/kB5nE
