'âdem'in hikâyesini hatırlayan herkes, her şey kendi başından geçmiş gibi olur.. kendi hikâyesini okur..
ben?
benden önce seçilmiş bir yolun yolcusu olarak geldim bu dünyaya ben.. bana sorulmadı.. ama sorulsaydı ben de seçerdim.. açık itiraf işte: yasak meyveyi/unutarak ve hatırlayarak ben de yerdim..
hangimiz baçlık bedeni yaratılmışların en üstünü kılacak olan kutsal nefese, özgür iradaye hayır, derdik?
hangimiz insan olmanın şerefli bilincine, kansız olaysız bir masumluk halini tercih ederdik?
hangimiz bu dünya yolculuğunun onurlu yorgunluğuna, kazasız belâsız cennet yaşamının bilgisizliğini yeğlerdik?
bilmenin güvencesini hangimiz neylerdik?
bildiğini bilmeyen bilgisini ne yapsın? sen biliyordun ben bilmiyordum, buna kim dayanabilir?
demem o ki, dağların taşların taşımaya takat yetiremediği teklifi hangimiz reddederdik?
ödülle cezayı hangimiz ayırt edebilirdik?
yasak meyveyi hangimiz yemezdik?'
nazan bekiroğlu (lâ-sonsuzluk hecesi'nden)
