Hani bakmak istersinde yüzün yoktur ya bakmaya...
Hani dokunmak istersinde elin varmaz ya dokunmaya...
Hani avazın çıktığı kadar " seni seviyorum " diye bağırmak istersinde o bi kaç kelime düğümlenir ya boğazında...
Hani olurda arar diye beklersin ya telefon elinde saatlerce.
Hani her dinlediğin şarkı sözlerinde onu bulur dinledikçe ağlarsın ya sessiz sessiz ...
Hani her baktığın yerde onu görürsün ya...
Hani her duyduğun sesi o sanarsında birden bi heycan sarar ya içini.
Hani hep kandırırsın ya kendini unuttum artık diye...
Hani ona ait herşeyi hayatından çıkardığını düşündüğün anda kitabının arasından fotoraf çıkıverir ya karşına apansız...
Hani rüyalarında görürsünde uyandığında yanında olmadığını fark edince için titrer ya.
Hani beklersin ya gelmeyeceni bile bile ...
Hani idam mahkumalarına benzetirsin ya kendini elin kolun bağlı oturursun ya öylece.
Ama hani bide gelebilme ihtimali vardır ya gidenin ..
Hani hep dersn ya " belki " diye.
İşte o küçük umut hayata bağlar ya seni.
Sonra nedensiz yere gülersin ya hani ...
Hani her gece yeminler edip yarına onsuz başlıcam dersinde yine güne onu düşünerek başlayıp onu düşünerek bitirirsin ya.
Hani bazen ona sebepsiz yere sinirlenirde sayarsın ya ağzına geleni " ona mı kaldım " dersin. " o hiç bişeyi haketmiyor " dersin " bunca zaman bi hiçe değer vermişim " dersinde çok sürmez ya aslında onun herşeyin olduğunu anlaman...
Hani hep hava atarsın ya arkadaşlarına " ben ne üzüleceğim o üzülsün " diye. Ama sonra yine sen olursun ya üzülen ...
Hani bazen sonunu getiremediğin cümleler mırıldanırsın ya.
Hani hep kaçarsın ya ondan köşe bucak ...
Hani cesaretin yoktur ya karşısına çıkmaya görmeye dayanamam diye korkarsın ya kendi kendine.
Hani hep maziyi hatırlarda avutursun ya kendini.
Hani en kötüsüde bunların hiç birinden haberi bile yoktur ya işte en acısı da bu...
