'insandan insana yol var çok şükür, gönülden gönüle akar ırmaklar var. çok uzaklarda, yüzünü hiç görmediğim, aramızda sözcüklerden köprüler kurduğumuz bir dost, ´Sizin için bahçelere gittim.´ diyor. "Çiçek açmış kayısı ağaçlarına baktım, potincik böcekleriyle, kelebeklerle söyleştim sizin için.."
daha kırkı çıkmamış bir dost, benim için ´vekaleten´ bahçe gezmelerine çıkıyor. cümle kurda kuşa benden selâm ediyor. insan insana yük olmuyor, kederine omuz veriyor..'
ali çolak
