Şiir: Serkan Uçar
Yorum: Ali İhsan Tepe
O Bir Militandı
Bu son fasıldı onun için.
Öyle diyordu giderken.
Mırıldanıyordu kendi kendine;
‘’Yaşamak için çok geç, ölmek için çok erken’’
Son kez bir meyhaneye gidecekti,
Son kez demlenecekti.
Ne bir daha aynı şarkıda boğacaktı kendini,
Ne aynı kadehe gömülecekti,
Aynadan son kez bakacaktı yüzüne,
Ne yakışıklı adamım! diye son kez kandıracaktı kendini,
Son kez sarhoş olacak, naralar atacaktı,
Kötü günler niyetine sakladığı en çıplak küfürlerini,
Hiç olmadığı kadar cesur, özgür, cömertçe savuracaktı.
Gelmişine geçmişine diye başlayacaktı,
Bütün kaldırım taşlarını son kez oynatacaktı yerinden,
Kimselere hesap dahi vermeden
Denize taş atacaktı bağıracaktı,
Sonra ağlayacaktı.
Gözlerinde, şartlı tahliye edilmiş buruk bir sevinç vardı,
Sanki biraz gülümsese müebbet yiyecekti.
Ara sıra dertleşirdik onunla;
Sevdiği kızı anlatırdı,
Anlattıkça gözleri buğulanır,
Sesi titrerdi,
O benim çocukluğum derdi,
Anne sözü dinlemeyen,
Haylaz çocukluğum.
Sonra gençliğim,
Hırçın
Asi
Çılgın
Deli dolu.
Ve ihtiyarlığım,
Huzurum, mutluluğum,
Ömrüm derdi,
Ne çok severdi.
Tek eylemi sevmek olan bir militandı o.
Emanet aşklar taşırdı yüreğinde,
Gözü gibi bakardı,
Bıraktığında emanetleri, ait oldukları yerlere,
Geriye günahsız bir papatyanın yapraklarını koparmak kalıyordu her defasında,
Seviyor, sevmiyor işkencesi.
Onu son görüşüm oldu o gece,
Bir daha ne bir aşk şarkısında duydum adını,
Ne bir gül yaprağında gözyaşını,
Ne aydınlık bir sabah ayık yüzünü,
Ne zifirilerde sarhoşluğunu
Bilmiyorum!
Kim dolduracak boşluğunu.
O bir militandı,
O gidince benim ciğerim yandı.
O bir militandı,
O gidince aşk kendinden utandı.
S.U.
Serkan Uçar
29.12.2009
