Το 2008 γίνεται αυτή η ταινία και σημειώνει μια ακόμα μεγάλη επιτυχία στην καριέρα του Νικόλα Βαπορίδη. Η ταινία ξεκινά ως αισθηματική κομεντί παρεξηγήσεων. Ο Νικόλας είναι γιος ενός κυρίου που διευθύνει γραφείο κηδειών κι έχει πάρει και το γιο στη δουλειά, μόνο που ο γιος δεν ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο επάγγελμα κι αυτό μας το δείχνει η ταινία μέσα από έξυπνα και διασκεδαστικά επεισόδια που συμβαίνουν εκεί μέσα. Ο γιος έχει το μυαλό του στη μουσική και στην μπάντα που έχει φτιάξει με δύο φίλους. Και παίζουν στα κλαμπ. Όμως ξεμένουν από τραγουδίστρια κι ο επιχειρηματίας του κλαμπ τους ζητά κάτι «εξωτικό». Μια κινεζούλα που θα βρεθεί στο δρόμο τους θα γίνει το κυνήγι του θησαυρού. Και θα προκύψει κι έρωτας.
Κι εως εδώ ακολουθεί το έργο τους τυπικούς κανόνες της κομεντί, έστω και διασκεδαστικής έστω κι ευρηματικής, παρακάτω η ιστορία των παρεξηγήσεων εντάσσει και το πρόβλημα της αποδοχής της διαφορετικής κουλτούρας που είναι ένα πρόβλημα μεγάλο στη σύγχρονη Ιταλία, όπως, άλλωστε, και στον υπόλοιπο κόσμο.
Κι η κωμωδία συνυφαίνει ως το τέλος την αισθηματική κωμωδία με το συγκεκριμένο περιεχόμενο και μας δείχνει υπέροχες εικόνες από τη ζωή στη Ρώμη κι από το χώρο αυτών των παιδιών.