Helal olsun !
Ne de güzel öldürdün, büyütüp beslediğin Aşkı.
İntihar manşetleri attı gazeteler bu cinayete…
Husuf’ta kilitlendi bütün kalpler
Mühür vuruldu dillere.
Kül tablasına tek tek dizdim harfleri
Küllerinden doğan şiirler yetim kaldı sevgili…
Helal olsun !
Aklının her köşesine bi yetimlik duygusu hakim
Terketmeye gebe düşünceler
İdam kokuyor sanki saçları
Darağacı gözüktü.
”Sen bu satırları okurken ” diyerek yağsız urganı geçirmiş yaşanmışlıklara
Üşenmeden onlarca harfi katletmiş
”Azad ediyorum haketmediğim sevgini ” diyerek de noktalamış
Ulan kavgada düşmana söylenmez bu sözler
Şimdi ölmek mi lazım yoksa öldürmek mi gerek kurulan düşleri
Küfreder gibi masanın üstüne bırakmış evin anahtarını
Çekip gitmiş.
Helal olsun.
