Το 1893 έγινε μία έκλειψη σελήνης στην Τουρκία, και οι Τούρκοι, πεπεισμένοι ότι ένα "κτήνος" κατάπινε το φεγγάρι, έστρεψαν τα όπλα τους προς τον ουρανό προσπαθώντας να το σκοτώσουν. Με τα ίδια όπλα, που κάπνιζαν ακόμη από ένα φυλετικό μίσος κατά του γειτονικού τους λαού των Αρμενίων, εξολόθρευσαν τους χριστιανούς Αρμένιους, με μια σειρά από εκτεταμένα πογκρόμ στα τέλη του 18ου αιώνα, που κορυφώθηκαν με τη γενοκτονία του 1915 και τον αφανισμό περίπου δύο εκατομμυρίων Αρμενίων. Ο Ρίτσαρντ Καλινόσκι τοποθέτησε τη δράση του έργου στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν ανάμεσα στο 1921 και το 1933. Ο εικοσάχρονος Αράμ Τομασιάν, μοναδικός επιζών της οικογένειάς του από το ολοκαύτωμα, διέφυγε στις Η.Π.Α., όπου εργάζεται ως φωτογράφος ειδικευμένος στις οικογενειακές φωτογραφίες μεταναστών, και φιλοδοξεί να γίνει ο γεννήτορας της καινούργιας οικογένειας Τομασιάν. Από την Αρμενία έχει φέρει μαζί του μόνο μία οικογενειακή φωτογραφία και το παλτό του πατέρα του, το οποίο του πρόσφερε κάλυψη, ώστε να διασωθεί. Από τη φωτογραφία έχει κόψει τα κεφάλια των νεκρών συγγενών του και έχει τοποθετήσει το δικό του και της δεκαπεντάχρονης Σέτα, που μόλις έχει φτάσει στην Αμερική από το ορφανοτροφείο της Κωνσταντινούπολης, ως "νύφη από φωτογραφία". Με τη νεαρή του σύζυγο ο Αράμ ανυπομονεί να επιδοθεί στο ιερό τους καθήκον, που συνίσταται στη γέννηση των απογόνων του πατέρα του, οι οποίοι θα συμπληρώσουν τη φωτογραφία.
