Gidişinle beraber suskunlaşan yüreğim, son kez; tıpkı bir veda öpücüğü gibi dökerken kelimelerini, havalardan toplayarak dağıttığım harflerimi; son kez ve belki de ilk kez öptüm yüreğinden seni.O karanlık, o pis köşe başında kana kana öptüm yüreğimdeki yüreğini Ve söz vererek ardıma bakmamayı; o sevdalı kadını da bırakarak belki, hatta sadece katil tarafımı alarak yanıma, çöp tenekesine fırlattım bende kalan son parçanı da sevgili her şeyi fırlatıp o sokak başında , öyle döndüm sığınak bellediğim tek göz odama.Yürek olmadan da yaşarmış insan ya,öğrenmiş oldum sayende sevgili.Sayende ölülerde yaşarmış yada yaşarken de ölürmüş kişi anladı benliğim.Ah yar,Dedim ya biraz önce , çok değil az önce; son kez ve belki de ilk kez yüreğinden öperek seni;katil yanıma teslim ettim bedenimi.
Ve suskunlaşan dilimden çıkan son kelime;Bir soğuk HoŞÇaKaL şimdi…
terk ettiğin yüreğini iade ediyorum geri,Ve son kez yüreğinden öpüyorum seni sevgili…Keşke sen öğretmeseydin bu gerçeklikleri…
