Kan revan içindeyim acılar bedenimi sarmış bütün benliğimi kaybetmişim. Hayat durmuş zaman dilimi yok olmuş tek varan olan şey felaketler ve bana kalan acılarım. Yüreğim yanıyor lakin bunu kimse bilmiyor. Sessizce ağlıyor bedenim isyan ediyor yaşananlara kin kusuyor lanet ediyor geçmişime bana kalan hüsranla nefes almaya çalışıyorum. Yalnız bu nefes bedenimi çıkmaz sokaklara sürükleyip hapsediyor. Alay ediyor benimle iki nefes almak bile bu kadar acı ve kasvetliyse neden acıyı göğüslemeyi seçeriz ki kurtuluş yolu ölüm varken hayat umutlarımı yok etmişken neyin savaşını veririz kim için bu kadar çaba kim için bunca çile ne için bu kadar savaş bilmez ki kurtulmayı dileyen ben sadece gönlümün derdindeyim.
