Evvelâ neş’e-i ûlâyı (ilk yaratılışı) nazara verir, der ki: Nutfeden (meniden) alâkaya (kan pıhtısına), alâkadan (kan pıhtısından) mudgaya (et parçasına), mudgadan (et parşasından)tâ hilkat-i insaniyeye (insanın yaratılışına) kadar olan neş’etinizi (ortaya çıkmanızı) görüyorsunuz. Nasıl oluyor ki neş’e-i uhrâyı (ahirette dirilişinizi) inkâr ediyorsunuz? O onun misli (benzeri), belki daha ehveni yani daha kolayıdır. ( Görmedimi o insan? biz onu bir damla sudan yarattık...Yasin süresi 77. ayette böyle buyruluyor.)
