Hüzün kokuyor soğuk odada,
Gecenin karanlığı haykırıyor,
İnsanın içini burkan sessizlikle,
Ölüm döşeğinde gülümsüyor
Bedenin yok olmuşluğunda.
Yaşamla dalga geçiyor
Herkese “ elveda” diyen bakışlar,
Ve gözlerden süzülen yorgunluk,
İki damla gözyaşında
Bir el sallayış sonsuzluğa,
Geride, ne sevdalar kaldı,
Ne keder,
Ne de, kahkahalar…
