Üzülme; ayrılıklar da hayata dair diyorum kendime.
Her geçen gün bir ışık bu aşk için belki de uzaklık yakınlığa gebe.
Şimdi sadece gidiyorsun paylaştığımız mekanlardan kokun kalır geride.
Maviliğinde kaybolduğum dalgalı gözlerin içimde.
Gülümsemene hasret olsam da üzülme sevdan hala yüreğimde.
Sensizlik alışılmayacak bir işkence.
Demiştim ya bir zaman önce;
Geri dönmek için uzakta olmak gerekir diye.
Şimdi aşka kendi tarafımdan baksam da
Döndüğünde aynı hislerle ve hayatımda olduğuna şükrederek
Belki gözümden akan iki damla yaşla
Seni sevdiğimi tekrarlıyor olacağım.
Üzülmüyorum.
Git gidebildiÄŸin yere diyorum.
Yokluğuna alışmak varlığının bedeliyse ödüyorum...
