Malatyalı depremzede Gülay Çalışkan, “Malatya’ya gittikten sonra ne evim ne konteynerim var. Kalacak yer yok. İlgilenen kimse yok. Depremde anladım ki güç, kuvvet lazımmış ve adam lazımmış. Kimse sormadı; ‘Aç mısın, susuz musun’. Altı kişiye sadece bir ekmek verdiler. O da iki gün sonra. Bunları Malatya’da birebir yaşadım. Demesinler ki ‘İlgilendik’, kimse ilgilenmedi” dedi.
