Allah (celle celâluhu) herkesi seviyesine göre mükâfatlandırır veya cezalandırır; çok önemli vazifelerle istihdam buyurduğu bir zümreye mükâfatı ya da cezası da ona göre olur.
Allah’ın lütfuyla bir noktaya getirilmiş bir insan, ona göre bir duruş sergilemiyor ve oranın hakkını vermiyorsa, konumuna ihanet ediyor demektir.
Adanmış ruhlar, Cennet’ten tapu dağıtan gafiller gibi davranmamalılar; kâfir olarak ölme ihtimali karşısında tir tir titremeli ve mutlaka konumlarının hakkını vermeye çalışmalılar.
Yol, Efendimiz’in ve Ashabının yoludur; yeryüzünde emniyet ve güvenin temsilcisi olan gerçek müminler, hal ve temsilleriyle, binlerce insanın o yolun yolcusu olmalarına vesile teşkil ediyorlar.
Allah, adanmış ruhları, şefkat tokatları mesabesindeki bela ve musibetlerle arındırıyor; onları Allah Rasûlü ve O’nun Hâle’si ile aynı sofrayı paylaşabilecek hâle getiriyor.
“Kul oldum, kul oldum, kul oldum;
Ben Sana hizmette iki büklüm, Senin yolunun bendelerinden biri oldum.
Bendeler, hürriyete kavuştuklarında sevinir, sürura ererler;
Ben, Sana kul/köle olduğumdan dolayı sürûr ve sevinç içindeyim!..”
Daha fazlasını izlemek ve bizi desteklemek için abone olabilir, bildirim tuşlarınızı açabilir ve yorum yazabilirsiniz.
