Elif ve arkadaşları okuldadır. Elif’in saksıdaki çiçekleri çok açmış ve taşmıştır. Artık kabına sığmamaktadır. Elif buna şaşırır. Kerem ve Ayşe bahçede satranç oynamaktadır ama Ayşe biraz sıkkın görünmektedir.
Arada yüzünü ekşitmekte ve iç çekmektedir. Ayşe neden üzgündür? Kerem Ayşe’yi neşelendirmek ister, tuhaf tuhaf hareketler yapar, takla atar ama Ayşe tam güleceği sırada yeniden sıkıntıyla yüzünü ekşitir. Ayşe de tam bilmemektedir sebebini…
Ama bugün onu sıkan bir şeyler vardır. Kerem ve Elif yanlarına Selimi de alarak Ayşe için palyaço gösterisi yaparlar. Olmaz… Sevdiği oyunları oynarlar olmaz! Espri yaparlar olmaz. Elif’in aklına bir şey gelir. Belki de tokası çok sıkıdır canını yakıyordur.
Ayşe tokasını kontrol eder ama bir şey bulamaz. Kerem belki de pantolonun sıkıyordur der, Ayşe kendini kontrol eder ama pantolonu da sıkmıyordur.
Ayşe durur düşünür ve sıkıntısının sebebini bulur. Ayakkabısı çok sıkmaktadır. Ayakkabısı küçülmüştür. Eh bu çok normaldir çünkü büyüyordur. İpek Öğretmen okuldaki ayakkabılardan verir Ayşe’ye…
Ayşe rahatlar. Elif çiçeğine bakar yeniden. Onun da saksısı ona dar gelmektedir.
Daha büyük bir saksıya ihtiyacı vardır. Çünkü büyüyordur. Elif haklıdır pek Öğretmen Elif’le birlikte çiçeğin saksısını değiştirir. Ertesi gün Ayşe sınıfa daha mutlu gelir.
Çünkü artık yeni ayakkabıları vardır. Ayağını sıkmıyordur.
