opis na podstawie:
https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C3%B3ra_Parkowa_%28Kudowa-Zdr%C3%B3j%29
Góra Parkowa ( 477 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Stołowych.
Wzniesienie położone w środkowo-zachodniej części pasma Gór Stołowych, około 0,6 km na północny-wschód od centrum miejscowości Kudowa-Zdrój, po północno-wschodniej stronie od Parku Zdrojowego.
Parkowa Góra stanowi rozciągnięte wzniesienie w kształcie małego grzbietu górskiego, o stromych południowych zboczach, górujące nad Kudową-Zdrój. Wzniesienie zbudowane z górnokredowych piaskowców. Wierzchołek i zbocza porośnięte częściowo dolnoreglowym lasem świerkowym z domieszką drzew liściastych. Południowo-zachodnie oraz południowe zbocza wzniesienia dość stromo opadają w kierunku Kudowskiego Potoku, nad którym położona jest Kudowa Zdrój. Południowe zbocze wzniesienia stanowi przedłużenie Parku Zdrojowego osłaniające park i kurort od północy wzdłuż ulicy Moniuszki, na którym w XVIII wieku, wytyczono pierwsze alejki spacerowe. Północne zbocze wzniesienia w niższych partiach zajmują nieużytki i łąki górskie z ciekawą roślinnością. Na południowym zboczu góry na wysokości 440 m n.p.m. umiejscowiona jest drewniana altana widokowa zwana Altaną Miłości. W latach 70. XX wieku na szczycie wzniesienia wybudowano stację przekaźnikową wraz z masztem telewizyjnym. Położenie góry, nad miastem, oraz kształt góry, maszt przekaźnika i wyraźnie wyniesiona część szczytowa, czynią górę rozpoznawalną w terenie. U południowego podnóża położone są obiekty sanatoryjnie i zabudowania miejskie.
Od południowego-zachodu wzniesienie graniczy z Obniżeniem Kudowy.
Na zachodniej część grzbietu Góry Parkowej nazywanym Wzgórze Kapliczne usytuowany jest kościół ewangelicki pw. Chrystusa Pana, który, wzniesiony w 1798 r. w stylu późnobarokowym przez członków gminy braci czeskich. Przy kościele na starym cmentarzu okazały klasycystyczny grobowiec hr. F.W. von Götzena.
Nazwa zachodniej części góry Wzgórze Kapliczne pochodzi od kościoła usytuowanego na południowym zboczu wzniesienia.
Wschodnia część grzbietu ze względu na urwisty charakter południowego zbocza na nosi nazwę Urwisko Beaty.
