Dritëro Agolli u kthye dhe njëherë në Pallatin e Kongreseve, por këtë herë jo për të kritikuar anëtarët e partisë e as për të dëgjuar poezitë e tij të kthyera në këngë. Këtë herë ai erdhi në arkmort, përpara të cilit u përkulën të gjithë, që nga fshatarët, për të cilët nuk rreshti të thurte vargje, e deri tek drejtuesit më të lartë të politikës, të cilët po ashtu nuk rreshti së kritikuari apo këshilluari deri në çastet e fundit të jetës.
