Bazı şarkılar vardır.. Şarkıdan fazlasıdır tıpkı bu eşsiz şarkı gibi..
Şarkıyı 07 Aralık 2016'da hayatını kaybetmiş olan, bu eşsiz şarkının solisti 'Greg Lake'in anısına paylaşıyorum..
Dünyada beni gerçek anlamda, derinden etkileyen, düşündüren tek şarkı budur sanırım..
Normalde şarkıların bazılarında anlamını daha doğru gösterebilmek için mevcut çevirisinden 1-2 kelime değiştirdiğim oluyordu, bu şarkıda onun yerine anlatılmak isteneni cümlesi cümlesine aşağıda belirteceğim..
Ayrıca daha önce çevirmiş olduğum şarkılardan biri, 'Mike Oldfield - Nuclear' adlı şarkıyı da dinlerseniz bu şarkıdan bir parça, bir ses duyacaksınız içinde.. O aynı hüznü hissedeceksiniz o saniye..
https://www.youtube.com/watch?v=1tpOii8x_Us
----
Şarkı hakkında bilgi vermek istiyorum biraz..
1969 yılında Peter Sinfield bu parçayı yazdığında yalnızca 22 yaşındaydı... Keşke herkeste olabilse aynı olgunluk, aynı insaniyet..
Şarkı sonrasında, Robert Fripp, Ian McDonald, Greg Lake, and Michael Giles tarafından King Crimson'un In The Court Of The Crimson King albümüne eklenmiştir.
Basit bir şarkıdan ziyade, cilt cilt yazılmış bir felsefe kitabının özeti gibidir..
O yıllarda yazılmasına rağmen hala günümüzü, savaşları ve hırsları anlatıyor..
Şarkıda anlatılmak istenenlere gelecek olursak;
*İlk kıtadaki peygamberler ve duvarlar kısmı, 20. yüzyılda dinin çöküşünü , insanların dinlerden uzaklaşıp hırslarının, egolarının peşinden koşuşunu anlatıyor..
"Ölümün enstrumanları" ise savaşa bir gönderme olsa gerek, daha doğrusu nükleer silahların tanımı diyebiliriz..
"Tüm insanlar.. arasında kalmışsa, kabusların ve rüyaların" kısmında ise "Hepimiz nükleer yıkımdan korkuyoruzdur elbet, ve daha iyi bir gelecek hayal ediyoruzdur. ikilem olarak bu örnek gösterilebilir.
"Defne çelengi" Roma'dan beri barışın sembolü olarak bilinir. yani; "Sessizlik çığlıkları bastırdığında (yani herkesin gözü kör olduğunda- haksızlığa ses çıkaramadıklarında) bile kimse kabusları ile rüyaları arasındaki ikilemden sıyrılıp barış yapmaya çalışmayacak mı?"
Burada barışın özlemini çok ağırdan anlatıyor, böyle savaş ve hırs odaklı bir dünyada, barış epey zor bulunan bir şey olsa gerek..
*İkinci kıtadaki kırık dökük yol tabii ki barışa, daha iyi bir dünyaya giden yol olarak yorumlanabilir..Bu yolun sonuna erişmek mümkün olursa herkes bir rahat geriye yaslanıp gülebilecek.. Ama pek bir umutla yazdığını düşünmüyorum bunu, bir keşke olarak düşünmüş muhtemelen..
*Kaderin demir kapıları arasındaki tohumlar "bilenler ve bilinenlerin" zaferleriyle sulanır, büyür ve o demir kapıyı zorlayarak açar.."
Yani kader diye gidişatı kabullenmemeliyiz, o kapıları açmak için çaba göstermeliyiz.
"Bilgi tehlikeli/ölümcül bir dosttur, kurallar konmazsa." ifadesi şüphe yok ki atom bombasına bir göndermedir, tarihte sırf atom bombasının icadıyla milyonlarca kişi öldürülmüştür.. (sadece 2 bomba ile.) Kimse de engelleyememiştir.
Ve tabii dünyanın kaderi de "aptalların", yani politikacıların elindedir, bunu zaten açıklamaya bile gerek yok..
"Korkarım ki yarın ağlıyor olacağım.." Burada soğuk savaştan bu yana, başaramadığımız gibi, yarınlarda da başaramayacağımızı düşünüyor olsa gerek ki, yarınlar için pek umudu yok..
BeÄŸenmeniz dileklerimle..
Çeviri:ironicl3
https://www.facebook.com/altyaziceviriler/
Sözleri;
The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
When silence drowns the screams
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back and laugh,
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
Yes I fear tomorrow I'll be crying
Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
And watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
If no one sets the rules
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools
The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
When silence drowns the screams
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back and laugh,
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying...
