Για τους κατοίκους του μικρού χωριού Ζοβάνκα στην ανατολική Ουκρανία, η επίσκεψη των εκπροσώπων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ σημαίνει γενικό προσκλητήριο.
Εγκλωβισμένοι στην πρώτη γραμμή του πυρός από την έναρξη του πολέμου μεταξύ του ουκρανικού στρατού και των φιλορώσων αυτονομιστών, έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στην διεθνή βοήθεια.
Πέρα από τα είδη πρώτης ανάγκης, η Ύπατη Αρμοστεία προσφέρει στους κατοίκους νομικές συμβουλές και την δυνατότητα να μεταφέρονται με λεωφορείο δυο φορές την εβδομάδα προς προορισμούς που επιθυμούν.
Η πρώτη γραμμή του μετώπου χωρίζει το μικρό χωριό στη μέση.
Για την Ταμάρα Τιμοφέεβα και την οικογένειά της η ζωή εν μέσω διασταυρούμενων πυρών είναι πολύ σκληρή.
«Δεν έχουμε ηλεκτρικό, Μας πυροβολούν. Δεν υπάρχει ούτε κάρβουνο, ούτε ξύλο για να ζεσταθούμε», αναφέρει.
Ο θόρυβος από τις εκρήξεις και τους πυροβολισμούς στοιχειώνει τα όνειρα της εγγονής της.
Η πεντάχρονη Ταμάρα τρέχει να κρυφτεί κάθε φορά που ακούει μια έκρηξη.
Παρότι τυπικά η εκεχειρία παραμένει σε ισχύ, οι ανταλλαγές πυρών στην πρώτη γραμμή είναι καθημερινό φαινόμενο.
Εκτός από τα σπίτια, ο πόλεμος έχει μετατρέψει σε συντρίμμια και τις ζωές των λιγοστών κατοίκων.
