Münafıkların iman edenlerin arasını ayırmak için kullandığı yöntemlerden biri de kendi akıllarınca onlara korku vermek için çeşitli konuşmalar yapmaktır. Peygamber Efendimizin döneminde münafıklar, müslümanları fakir kalmakla, dünya nimetlerinden faydalanamamakla, toplumda itibar kaybetmekle korkutmaya çalışmışlardır. Müslümanların Peygamberimiz’in yanında yer almaları durumunda toplumdan dışlanacakları, ticarette başarılı olamayacakları, iyi bir evlilik yapamayacaklarını söylemiş, “geleceğinizi tehlikeye atmayın” telkininde bulunmuşlardır. Oysa Müslüman için yaşam amacı dünyevi bir gelecek değil, ahirette alacağı karşılıktır. Münafıkların dünyaya dair çok önemli gördükleri şeyler ise salih müminler için sadece Allah’ın rızası için talep edecekleri şeylerdir. Ticaret, okul, makam, mevki, evlilik, sosyal statü müminler için Allah’ın rızasını kazanmalarına vesile oluyorsa kıymetlidir. Bunların kaybı ise müminler için bir endişe konusu değildir. Çünkü mümin her şeyin sahibinin Allah olduğunu, Allah’ın verdiğinin de aldığının da hayır olduğunu bilir. Peygamberimiz döneminde ise Allah’ın rızasının en fazlası Resulullah’ın yanında yer almaktır. Sahabe Peygamberimiz’le birlikte olmak için evini, ailesini, yurdunu geride bırakmış ve bu güzel ahlakları onlar için hem dünyada hem ahirette büyük bir şeref olmuştur.
Münafıklar ise hem gizli konuşmalarında hem de çeşitli imalarla elçiye uymanın Müslümanlara kazanç değil kayıp getireceği telkinini vermeye çalışmışlardır. Tarih boyunca her Müslüman toplulukta bu tip korkuları yaymaya çalışan münafık karakterli insanlar olmuştur. Allah münafıkların bu tip konuşmalar
yapacağını Araf Suresinde şöyle haber vermektedir:
... Dediler ki: "Andolsun, ŞUAYB'A UYACAK OLURSANIZ, KUŞKUSUZ KAYBA UĞRAYANLARDAN OLURSUNUZ." (Araf Suresi, 90)
Bu bakış açısı münafıkların akılsızlığının ve Kuran’da bildirilen gerçeği kavrayamamış olmalarının en önemli delillerinden biridir. Müminler tehditlerden, korkutmalardan yılgınlığa düşüp endişe etmedikleri gibi, Allah ve elçisiyle birlikte olduklarında çoğu insanın hayal dahi edemeyeceği güzellikte bir hayat yaşayacaklarını bilirler. Ancak münafıkların sinsice telkinleri ve yıldırma teknikleri bitmez. Örneğin Peygamberimiz döneminde müminlerin İslam yolunda mücadele etmelerini engellemek için; "EY YESRİB (MEDİNE) HALKI, ARTIK SİZİN İÇİN (BURADA) KALACAK YER YOK, ŞU HALDE DÖNÜN..." (Ahzab Suresi, 13) diyerek Müslümanlar arasında dehşet ve korku ortamı oluşturmaya çalı
