خلاء سیاسی در لبنان نزدیک دو سال و نیم پیش و از زمانی آغاز شد که پارلمان این کشور در برگزیدن جانشین میشل سلیمان، رییس جمهوری وقت ناکام ماند.
دوره ریاست جمهوری آقای سلیمان ۲۵ مه ۲۰۱۴ به پایان رسید اما نامزد مسیحیان مارونی، یعنی سمیر جعجع موفق به کسب دوسوم آرای نمایندگان نشد و از راه یافتن به کاخ بعبدا باز ماند.
طبق نظام تقسیم قدرت در لبنان، رییس جمهور باید از میان مسیحیان این کشور باشد. ریاست پارلمان به شیعیان سپرده شده و نخست وزیر هم از میان سنی ها برگزیده خواهد شد.
پارلمان لبنان ۱۲۸ کرسی دارد و انتخاب رییس جمهور نیازمند موافقت دو سوم نمایندگان یا به عبارتی ۸۶ رای است، اتفاقی که در ۴۵ نشست گذشته پارلمان روی نداد. ۲۰ نمانیده فراکسیون تغییر و اصلاح (طرفدار میشل) عون به همراه نمایندگان طرفدار حزب الله اکثر این نشست ها را تحریم کرده بودند.
اینگونه بود که بحران خلاء قدرت در لبنان هر روز شکل جدی تر بخود گرفت و عملکرد بسیاری از نهادها و ادارات این کشور را با مشکل روبرو کرد. به عنوان نمونه مشکل جمع آوری زباله ها از مارس گذشته تشدید شد و بر نارضاینی شهروندان افزود.
جرقه های خروج از این بحران سیاسی در ژانویه گذشته و زمانی شروع شد که سمیر جعجع به نفع رقیبش میشل عون کنار کشید و حمایت خود را از او اعلام کرد.
اما نقطه عطف را باید تصمیم سعد حریری در حمایت از کاندیداتوری میشل عون دانست. حزب المستقبل و به تبع آن جریان ضد سوری ۱۴ مارس در تاریخ ۲۰ اکتبر به میشل عون چراغ سبز نشان دادند. با ریاست جهموری میشل عون به نظر می رسد راه برای نخست وزیری مجدد سعد حریری هموار شده باشد.
حامی مهم دیگر آقای عون را باید بدون شک حسن نصرالله، رهبر حزب الله لبنان دانست. این چهره پرنفوذ نزدیک به تهران، سه روز بعد میشل عون را بهترین گزینه رییس جمهوری لبنان دانست.
اما با رییس جمهوری میشل عون چه جناحی در حقیقت به پیروزی رسیده و چه طرفی شکست خورده است؟ پاسخ از زبان نبیل بومن سف، تحلیلگر روزنامه النهار. او می گوید: «لبنان دیگر برای عربستان سعودی یک اولویت نیست و سعودی ها دیگر آنطور که باید و شاید از متحدان لبنانی خود حمایت نمی کنند. اینگونه است که متحد اصلی عربستان یعنی جناح نخست وزیر سابق، حریری ضعیف شده است.»
ورای کاهش نفوذ عربستان در لبنان و نظرات متفاوت در این خصوص، کارشناسان روی یک نکته اتفاق نظر دارند: اینکه آزمون اصلی پیش روی انتخابات، از فردا آغاز خواهد شد و باید دید دولت جدید تا چه حد در خارج کردن این کشور از وضعیت کنونی، موفق خواهد شد.
