اجلاس جهانی هنر و فرهنگ در شهر والتا پایتخت کشور اروپایی مالت برگزار شد. موضوع این اجلاس این بود که چگونه فرهنگ و هنر می تواند در قرن حاضر نقش پیشرو داشته باشد.
نینا ابالجن، مدیر این رویداد فرهنگی به تازگی در کشور خود کرواسی، برای پست وزارت فرهنگ کابینه آندره پلنکوویچ معرفی شده است. این خبر خوبی برای ۴۰۰ شرکت کننده از ۸۰ کشور در این اجلاس جهانی بود. او معتقد است که باید خارج از مرزهای اروپا به موضع هنرمندان پرداخت. چرا که هنرمندان در هر گوشه از دنیا با وضعیت دشواری روبرو هستند. خانم ابولجن می گوید: «آنچه ما از گردهمایی های مانند این می آموزیم بسیار مهم است. در اروپا ما با بحران های فراوانی روبرو هستیم. ترس از دست دادن عناصری در زندگی اجتماعی که سالها از آن بهره بردیم. از سوی دیگر در دیگر نقاط جهان، در زمینه هنر، هیچ سیاست فرهنگی، طرح حمایتی یا حتی اظهار نگرانی برای وضعیت هنرمندان وجود ندارد. و آنها برای به دست آوردن حقوق اولیه خود مبارزه می کنند.
سنجش میزان اهمیت و تاثیر فرهنگ در موقعیت جنگ و درگیری سیاسی مانند درگیری های سوریه بسیار مهم است. رعنا یازجی، کنشگر، محقق و برنامه ریز فرهنگی سوری است که مقالات متععدی در زمینه نقش فرهنگ نوشته است. او همچنین در تاسیس یک گروه مستقل از کنشگران فرهنگی با نام «اتجاهات» شرکت دارد که در در زمینه برقراری ارتباط میان فعالیت های هنرمندان مختلف و جامعه سوریه فعالیت می کند.
خانم یازجی می گوید: «وظیفه ما این است تا با ایجاد روایت های موازی اثبات کنیم که با ابزار فرهنگ می توان تغییرات بزرگی ایجاد کرد. می توان آنچه در اردوگاه های پناهجویان می گذرد را تغییر داد. هنر و فرهنگ نمی تواند سرپناهی فراهم کند، اما می تواند امید ایجاد کند. می توانیم با هم خاطره بسازیم و از طریق هنر آینده ای دیگر را مجسم کنیم.»
پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در ایران، در دوره های مختلف محدودیت ها ی متعددی برای هنرمندان ایرانی بوجود آمد. در زمینه موسیقی اجرای تک خوانی برای بانوان ممنوع شد، ده ها بازیگر سینما ممنوع التصویر و حتی کارگردانی چون جعفر پناهی با حکم دادگاه از ساخت فیلم منع شد. ماهان اصفهانی هنرمند آمریکایی ایرانی تبار و نوازنده سازهای هارپسیکورد و ارگ، از جمله هنرمندانی بود که در این رویداد جهانی به اجرای برنامه پرداخت. آقای اصفهانی معتقد است که هنرمندان عرصه های مختلف باید در کنار یکدیگر بایستند تا بتوانند آزادی های خود را احیا کنند. او می گوید: «ما موسیقی دان ها اغلب به هنرمندان تجسمی توجهی نداریم و هنرمندان تجسمی به ما. در کل هنرمندان به یکدیگر توجهی ندارند. ما درک نکرده ایم که دوستان مشترک و حتی دشمنان مشترک داریم. وهمه یک کار را برای جامعه انجام می دهیم. پس مهم است که از یکدیگر حمایت کنیم. به نظر من اتفاقاتی مانند این رویداد جهانی، تاثیر مثبتی در این زمینه خواهد داشت.»
تصور ایجاد تغییر در درگیریهای سیاسی از طریق هنر برای بسیاری از مردم مشکل است. مارینا برهام یک کنشگر فلسطینی است. او عضو هیات موسس و مدیر کل تئاتر الحرا است.خانم برهام اعتقاد دارد که فلسطینیان از طریق تئاتر می توانند در زمینه حفظ حقوق مدنی، آزادی بیان، دموکراسی و حقوق بشر تلاش کنند. او داستان جوانی را نقل می کند که از طریق فرهنگ برای رسیدن به عدالت تلاش کرد: «این پسر جوان قصد داشت تا در یک ایست بازرسی به سربازان اسرائیلی سنگ پرتاب کند اما با خود فکر کرد که ممکن است جانش را از دست بدهد. بنابراین تصمیم گرفت در زمینه تئاتر فعالیت کند و امروز «مراد» مدرک
