متخصصان رادار و حسگر، و کارشناسان بالونهای ساکن در جو در یک تیم تحقیقاتی اروپایی گرد هم آمده اند تا ابزاری را برای نظارت دریایی طراحی کنند. هدف از طراحی این ابزار این است که جان تعداد بیشتری از پناهجویانی که با قایقهای کوچک به اروپا می آیند، نجات داده شود.
دانشمندان اروپایی زیپلنهای کوچکی برای نظارت دریایی طراحی کرده اند. آنها با مجهز کردن این نمونه تجربی به رادارهای پیچیده و حسگر، آن را تبدیل به ابزاری جدید و کارآمد برای نظارت دریایی می کنند.
گرگوریو سیلوسترو، مدیر عامل «سیلورتک. آیر» در ایتالیا که با این طرح همکاری می کند، در باره اساس کار آن می گوید: «اساس کار این زیپلن فشار هیدرواستاتیک ناشی از چگالی متفاوت گازهای مختلف است. زیپلن با هلیوم پر شده که سبک تر از هواست. اگر مشکلی پیش بیاید مثلا بالون سوراخ یا پاره شود یا مشکلی در پرواز پیش بیاید بالن سقوط نمی کند بلکه به آرامی می لغزد و دور می شود و موجب هیچ آسیبی هم نمی شود.»
طول این زیپلن ۹ متر است و می تواند تا ۱۵ کیلوگرم تجهیزات را با خود حمل کند. اما هانطور که ولادیمیر کیووتوروف، یکی از مهندسان حسگر این طرح تحقیقاتی اروپایی توضیح می دهد، این تجهیزات، تجهیزات معمولی نیستند. وی می افزاید: «تجهیزات این بالون شامل یک آنتن چندتکه است که باریکه اش را در زاویه بسیار کوچکی متمرکز می کند. علاوه بر رادار، دستگاهی برای داده گیری، مولد سیگنال، و دستگاه های دیگری مثل حسگر حرکت، جی پی اس (حسگر مکانیاب جهانی)، مغناطیس سنج و غیره درون بالون کار گذاشته می شود.»
هدف از طراحی این پیش نمونه زیپلین این است که سیستم نظارت دریایی بهبود یابد و در نتیجه جان تعداد بیشتر ازپناهجویان که با قایقهای کوچک به اروپا می آیند، نجات پیدا کند.
داریو تارچی، مهندس رادار این طرح در این باره می گوید: «ترکیب چند فناوری مختلف را به این دلیل آزمایش می کنیم تا تواناییمان را برای نجات جان پناهجویانی افزایش دهیم که با قایق های کوچک از دریای مدیترانه برای رسیدن به اروپا عبور می کنند. اساسا تلاش می کنیم تا پلتفورمهای جدید را با فناوری های کهنه ترکیب کنیم به ابزاری کارآمد، قابل اعتماد و کم هزینه برای نظارت دریایی دست یابیم.»
در این آزمایشگاه حسگرها و آنتن ها در آزمایشگاه موسوم به «ملیسا» ساخته و سرهم می شوند. آزمایشگاه علمی «ملیسا»، مرکز تحقیقایت مشترک کمیسیون اروپا، محلی است که در آن ابزار مربوط به نظارت دریایی طراحی و آزمایش می شود.
متخصصان می گویند که با چالش های بزرگ مواجه بوده اند. خورخه مانوئل، افسر نیروی دریایی در رشته علمی و فنی که با آزمایشگاه «ملیسا» همکاری می کند، می گوید: «همکارانم این مدارهای الکترونیک را به من می دهند و من باید راهی مکانیکی پیدا کنم تا مدارها را در این جعبه جای داد. برای رسیدن به مرحله تولید، باید راهی متعادل برای ترکیب قطعات الکترونیکی و مکانیکی پیدا کرد. محصول نهایی باید جمع و جور باشد و به شکل متعادل خوب کار کند.»
دانشمندان طرح اروپایی قصد دارند بازدهی سیستم فعلی را از این هم بیشتر کنند.
داریو تارچی در این باره می گوید: «در آینده می توانیم از بالن های کوچکتر ساکن در جو استفاده کنیم تا ببینیم آیا می توانیم بازدهی کار را با حسگرهای ضعیفتر، اما با تعدادی خیلی بیشتر از آنها افزایش دهیم.»
دانشمندان این طرح می گویند هدف این است که کشورهای اروپایی شواهد علمی دقیقی برای تدوین سیاست های مهاجرتی خود داشته باشند تا در نهایت بتوان جان پناهجویان بیشتری را نجات داد.
