ТАЖЕН КРИК
Една мачна душа,
со тажен крик,
во солзи лелека,
и спас бара,
телото заробено,
со болка исполнето,
Ајде најди и кажи,
еден утешен збор,
и од маки ослободи,
со топлина исполни,
со љубов ублажи.
Секоја скриена рана,
длабоко закопана,
со години што пече,
крвари и боли.
Како ветер развигор,
од југот дувни,
топлина донеси,
и полека телото,
нежно допри го,
неосетно залечи го.
Автор:Јагода Ангеловска
Илиевска
