Μετά από μία ιδιαίτερα επιτυχημένη χρονιά εμφανίσεων στο PassPort και στο Σταυρό του Νότου, η Μαρίζα Ρίζου επιστρέφει και δισκογραφικά με ολοκαίνουργιο τραγούδι.
Σαν από παραμύθι στο νέο της video clip περιπλανιέται σε ένα δάσος μυστηρίου και γίνεται η ηρωίδα μιας σκοτεινής ιστορίας μυστηρίου σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη, ο οποίος πρόσφατα ήταν υποψήφιος για το βραβείο Δημήτρης Χορν.
Πιο διαφορετική από ποτέ τόσο στην εικόνα όσο και στον ήχο η Μαρίζα μας παρουσιάζει ένα τραγούδι πιο ατμοσφαιρικό και μελωδικό απ’ όσα την έχουμε συνηθίσει μέχρι στιγμής.
Το «Πες Μου» είναι σε μουσική και στίχους δικούς της, ενώ αποτελεί τον προπομπό της δεύτερης ολοκληρωμένης δισκογραφικής της δουλειάς που θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες από τη Feelgood Records.
Στίχοι –μουσική: Μαρίζα Ρίζου
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Διεύθυνση φωτογραφίας: Τάκης Λυκοτραφίτης
Μοντάζ: Θανάσης Παπαθανασίου
Steadicam: Θεοδόσης Τζαβάρας
Βοηθός steadicam: Νίκος Τζαβάρας
Follow focus: Γρηγόρης Λαμπρινός
Hair Styling-Κοστούμι Μαρίζας Ρίζου: Ηλένια Δουλαδίρη
Μακιγιάζ: Αγγελική Ράπτη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Νικολαϊδη
Παραγωγή: Feelgood Records
Ευχαριστούμε το Δασαρχείο Πάρνηθας
Φιλική συμμετοχή: Γιώργος Στάμος, Μιχάλης Πανάδης, Φάνης Παυλόπουλος, Έλενα Σταματίου, Σύνθια Μπατσή, Σταύρος Ράγιας, Λάζαρος Βαρτάνης, Μαρία Νικολαϊδη, Κωνσταντίνα Βλαβιανού, Παναγιώτα Χαϊδεμένου, Χριστίνα Τσερμπή, Πάνος Μπόρας, Γεωργία Κούκα, Κωνσταντίνος Λοϊζου, Κωνσταντίνος Καϊκής
Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Subway
Παραγωγή: Γιάννης Παξεβάνης - Μαρίζα Ρίζου - Ρένος Παπασταύρος (pre-production)
Ηχολήπτες: Γιάννης Παξεβάνης - Βαγγέλης Σαπουνάς
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Τύμπανα: Γιώργος Κωστελέτος
Πιάνο: Μάρκος Χαϊδεμένος
Φλικόρνο: Βαγγέλης Κατσαρέλης
Κοντραμπάσο: Γιώργος Μουχτάρης
Μελόντικα: Μαρίζα Ρίζου
Κιθάρες: Δημήτρης Σιάμπος
Τσέλο: Μιχάλης Πορφύρης
Lyrics:
Μου λες ο κόσμος μόνο φταίει
Καινούργιο θα ψάξεις να βρεις
Συνέχεια ψέμματα σου λέει
Μα επιμένεις να κοιμάσαι
Με όσα δε θες και μισείς
Αντί να ονειρευτείς
Πες μου τι είναι αυτό που σου λείπει
Κι όλο κλαις κι όλο λυπάσαι
Διάλεξες τον δρόμο τον πιο σκοτεινό
Τ’άγρια βουνά και τους δράκους
Να κοιτάς, μα μη φοβάσαι
Πάντα η δυσκολία κι η αξία
Θα χουν ίδιο Θεό
Αν δεν το θέλεις, δε θα γίνει
Ή όταν σε βρει θα ναι αργά
Κι όσο το σπρώχνεις, θα σε αφήνει
Όμως το εύκολο ήταν πάντα
Η πιο επικίνδυνη απ’όλες ψευτιά
Μην την πιστεύεις πια
