سارایوو نماد مقاومت در جنگ بوسنی اینک چشم امید خود را به نخستین نسل پس از جنگ دوخته است.
جوانان این شهر برای جبران خلاء هایی که دولت هنوز قادر به پر کردن آنها نشده است، خود دست به کار شده اند. تاسیس انجمن های جوانان و مراکز حمایتیِ غیر دولتی موسوم به انکوباتور نظیر موسسه «مانیا» که هدف آن برقراری ارتباط میان دانشجویان در سطوح بین المللی و نیز یافتن دوره های کار آموزی در خارج از کشور است از جمله این اقدامات تلقی می شود.
مدیر اجرایی انکوباتور “مانیا” می گوید: «نقش ما به عنوان محرک نوآوری های اجتماعی عبارت است از بیدار کردن علایق، دادن شوق و انگیزه و ارائه راهنمایی لازم برای استفاده بهینه از شرایط موجود و یافتن فرصت های لازم.»
اما نسل پس از جنگ انتقادهایی را نیز به وضعیت اجتماعی موجود دارند. یکی از آنها می گوید: «به نظر من، حقوق بشر هر روز در سطوح مختلف پایمال می شود. بسیار ی از افراد، نه تنها در بوسنی بلکه در کل، شناخت کاملی از حقوق خود ندارند و فکر نمی کنم که واقعا بخواهند تلاشی در این جهت به خرج دهند.»
تعدادی از آنهایی که طی سالهای 1992 تا 1996 در کودکی محاصره سارایوو را تجربه
