موزه ویکتوریا و آلبرت لندن میزبان نمایشگاهی است که به کفش اختصاص دارد. این نمایشگاه که «دردها و لذتهای کفش» نام دارد، سه موضوع را می کاود: تحول کفش، یا جنبه اسطوره ای آن در فرهنگ عامه؛ منزلت اجتماعی که نشان می دهد چگونه کفشهایی که پوشیدن شان راحت نیست نماد زندگی مرفه شده است؛ و فریبایی کفش که نشانی از برتری و اغوای جنسی یا لذت است.
هلن پرسون، مسئول نمایشگاه می گوید: «کفش در طول تاریخ و تقریبا در تمام فرهنگها اهمیت داشته است. زیرا کفش نشاندهنده وضعیت اجتماعی شخص است. هر چه کفش ناراحت تر باشد نشان می دهد که شخص از موقعیت بالاتری برخوردار و پولدارتر است. یا اینکه نشان می دهد که شخص دوست دارد به گروه خاصی تعلق داشته باشد.»
در این نمایشگاه ۲۵۰ کفش ازمدلهای باستانی گرفته تا مدلهای جدید، کار طراحانی چون جیمی چو، مانولو بلاهنیک و کریستیان لوبوتین در معرض دید قرار دارد. نمایشگاه ۲۰۰۰ سال تاریخ کفش را مرور می کند
اما مدلهای آینده کفش چه خواهد بود؟ سوزی منکس، سردبیر مجله بین المللی وگ در پاسخ به این پرسش می گوید: « به نظرم پیش بینی آینده طراحی کفش کار دشواری است. زیرا زمان جنبش آزادی زن
