Ο χαλκός έχει σφυρηλατήσει την ιστορία ενός ολόκληρου χωριού στο Αζερμπαϊτζάν.
Στη Λαχίτς κάποιος αισθάνεται ότι βρίσκεται κάπου πολύ μακριά στο χώρο και το χρόνο, αν και απέχει μόλις 200 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν Μπακού. Η ζωή του οικισμού κινείται κυριολεκτικά μεταξύ σφύρας και άκμονος
Ο Καμπλέμι Αλίγιεφ είναι μέλος της 7ης γενιάς χαλκουργών. Είναι ο ιδιοκτήτης του ενός από τα πέντε εργαστήρια που έχουν απομείνει στη Λαχίτς. Το φημισμένο όνομά της δημιουργήθηκε τον 18ο αιώνα, προμηθεύοντας τη Μέση Ανατολή με χάλκινα αντικείμενα και όπλα. Ελάχιστα δείχνουν να άλλαξαν από τότε.
Ο προπάππους του Καμπλέμι ξεκίνησε αυτήν την δουλειά το 1725 και ο πατέρας του τον μύησε στην τέχνη του χαλκού όταν ήταν ακόμα μικρό παιδί. Ο ίδιος θυμάται: «Υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι που εργάζονταν εκεί. Υπήρχε τόσος θόρυβος, που έπρεπε να κλείνουμε να αυτιά μας. Αλλά αυτός ο θόρυβος ήταν κάτι σαν... μουσική για εμένα».
Ο παππούς του Καμπλέμι από την πλευρά της μητέρας του ήταν σ
