غیرقابل پیش بینی ترین انتخابات سراسری بریتانیا در حال برگزاری است. دو حزب مطرح و رقیب کارگر و محافظه کار هر کدام با ۳۴ درصد شانه به شانه هم رقابت می کنند.
با این وجود، بر اساس نظرسنجی ها میزان کرسی های محافظه کاران بیشتر از کرسی های حزب کارگر خواهد بود.
دانیله هارالامبوس، تحلیلگر سیاسی با توجه به این تناقض می گوید:«راه برای حزب کارگر در مقایسه با حزب محافظه کار هموارتر است چرا که احزاب کوچکتر همراه آنها هستند تا محافظه کاران. با این حال از آنجا که گمان می کنیم آراء محافظه کاران بیشتر خواهد بود، لیبرال دموکراتها ابتداء به سراغ آنها خواهند رفت، چیزیی که لیبرال دموکراتها هفته ها پیش به آن اقرار کردند.»
یک تحلیلگر سیاسی دیگر شفاف نبودن وعده های انتخاباتی رهبران احزاب را دلیلی بر سردرگمی رای دهندگان می داند.
شارلی ولف می گوید:«آقای کامرون از برگزاری همه پرسی ماندن و نماندن بریتانیا در اروپا می گوید. اما کسی نمی داند از کدام بُعد و این مردم را سر در گم می کند، بر خلاف مواضع آشکار و روشن نایجل فراژ، دیگران حرف های سیاسی ناشفاف زیادی می زنند.»
موضوعاتی همچون اکثریت نسبی و اکثریت مطلق
