wszystkie informacje na podstawie :
http://pl.wikipedia.org/wiki/Hipodrom_(Konstantynopol)
Hipodrom w Konstantynopolu – niezachowana budowla bizantyjska, przeznaczona jako miejsce wyścigów dla koni i rydwanów, obecnie plac w Stambule
Budowę hipodromu w Bizancjum rozpoczął w 203 r. Septymiusz Sewer. Po przeniesieniu stolicy cesarstwa rzymskiego, Konstantyn Wielki, rozbudował i upiększył istniejący budynek cyrku, w którym rozgrywano wyścigi rydwanów. Jedynym zachowanym elementem z tego okresu jest obelisk sprowadzony z Egiptu przez Teodozjusza i ustawionym w 390 r. już na polecenie Konstantyna cokole. Cokół pokrywają marmurowe płyty ozdobione płaskorzeźbami z wizerunkiem oglądającego wyścigi cesarza w centralnej jego części (przykład wczesnobizantyjskiej sztuki). Sam obelisk (o wysokości 19,6 m), pokryty hieroglifami z imieniem Totmesa III znajdował się przed świątynią boga Amona-Ra w Karnaku i datowany jest na XV w. p.n.e.
W środkowej części hipodromu znajduje się Wężowa Kolumna. Pochodzi ona ze świątyni Apollona w Delfach. Została ufundowana przez 31 greckich miast, po zwycięskiej bitwie pod Salaminą (480 r. p.n.e. i Platejami (479 r. p.n.e., podczas wojny z Persami. Posąg został przewieziony do Konstantynopola w IV wieku. Nie wiadomo, czy ustawiono go w obecnym miejscu bezpośrednio po przewiezieniu, czy w latach późniejszych. Jednak spoglądając na różnicę poziomów terenu (obecnie i w chwili postawienia kolumny) należy sądzić, że stoi tu od dawna. Nie wiadomo także, kiedy i w jakich okolicznościach zostały zniszczone głowy węży. Trzy spiralnie splecione żmije z brązu miały wysokość ok. 8,0 m, obecnie 5,3 m.
Na południowym krańcu hipodromu znajduje się drugi, kamienny obelisk o wysokości 32,0 m. Nie wiadomo, kto i kiedy go ustawił. Najprawdopodobniej pochodzi z IV-V wieku. Odnowiono go w X wieku za panowania Konstantyna VII Porfirogenety i jego syna Romana II, stąd jego nazwa – obelisk Konstantyna. Kolumnę pokrywały płyty z brązu, które zostały wywiezione podczas IV wyprawy krzyżowej do Wenecji. Podobny los spotkał rzeźbę przedstawiającą czwórkę koni ciągnących kwadrygę. Konie, na polecenie Enrico Dandolo, zostały także wywiezione do Wenecji, gdzie zdobią Bazylikę św. Marka.
Na północnym krańcu hipodromu znajduje się fontanna cesarza Wilhelma II, dar dla dynastii Osmanów. Fontanna została zaprojektowana i wykonana po wizycie cesarza.
W początkowym okresie hipodrom był budowlą o wymiarach 480 m (długość) na 117,0 m (szerokość). Tory, na których rozgrywano wyścigi kwadryg dzieliła spina, a widownia (cavea) mogła pomieścić około 100 tysięcy widzów. W 532 r. na hipodromie doszło do starcia obu frakcji, podczas którego zginęło ok. 30 tysięcy osób. Było to tzw. powstanie Nika.
