سونامی سهمگین ده سال پیش نه تنها موجب مرگ بسیاری از ساکنان شهر و روستاهای ساحلی هند شد، که در مواردی برخی از روستاها را به ویرانه ای خالی از سکنه تبدیل کرد.
بعنوان نمونه اغلب سکنه ناگاپاتینام در جنوب هند، که اغلب ماهیگیر بودند، بر اثر این سونامی کشته شدند. لاکشامی در آن روز سیاه چهار فرزندش را از دست داد. تبعات سونامی هنوز هم او را رها نکرده: یک شوهر الکلی و یک فرزند معلول.
او می گوید: «همیشه نگران پسرم هستم. او نمی تواند بدرستی راه برود. نگران سرنوشتش هستم. هر روز باید برای فیزیوتوراپی و تزریق او را به بیمارستان ببرم. سه مشکل عمده دارم: اداره کردن خانواده، پول برای این کار و پسرم. این سه مسئله موجب شده حتی نتوانم آنطور که باید غذا بخورم.»
در طی شش سال گذشته لاکشمی مجبور شده برای معالجه پسرش و به امید اینکه روزی بتواند او را به زندگی عادی بازگرداند، طلا و جواهراتش را گرو بگذارد.
او می گوید: «تمام جواهراتم را گرو گذاشتم و با پولی که بابت خسارت سونامی دریافت کردیم خرج و مخارج خانه را داده ام. تا حالا حدود سیصد هزار روپیه هزینه کرده ایم. کلی پول هم از همسایه ها قرض گرفته ایم.»
شوهرش صبح زود از خانه بیرون می رود البته نه برای کار کردن، بلکه برای ورق بازی با دوستانش. وقتی شبانگاه بر می گردد، مست است. بعضی وقتها برای صیادی به دریا می زند ولی واقعا در تامین مخارج منزل نقشی ندارد.
او می گوید: «وقتی پول بیشتری گیرم می آید مقداری از آن را به خانواده ام می دهم ولی معمولا درآمد خوبی ندارم و نمی توانم به خانواده کمک کنم.»
آنها تنها خانواده مشکل دار نیستند. سونامی هزاران نفر را در هند بی خانمان، یتیم و معلول کرده و بر فقر آنها افزوده است.
