Διονύσης Σαββόπουλος - Αλκίνοος Ιωαννίδης - Μια φορά σ' αυτή τη ζήση | Dionisis Savvopoulos - Alkinoos Iwannidis - MIa fora s' auti ti zisi
Δίσκος: Το ξενοδοχείο
David Byrne, Brian Eno, Christopher Frantz,
Gerry Harisson, Martina Weymouth
Μετάφραση, διασκευή: Διονύσης Σαββόπουλος
Copyright: 1997
Δισκογραφική εταιρία: Mercury / PolyGram
Και ξαφνικά ξυπνάς
κι ανάβει ο καραγκιόζ-μπερντές.
Και ξαφνικά ξυπνάς
κι ακούγονται ακατάληπτες κουβέντες.
Και ξαφνικά ξυπνάς,
ενώ σε φέρνουν με μια μερσέντες.
Και ξαφνικά ξυπνάς
στην πισίνα και σου βγαίνει
μία σύζυγος ξένη.
Και εξίστασαι ειπείν σεαυτώ,
μα πως βρέθηκα εδώ.
Τρέχει ο καιρός περνάει
κι όμως κάτω απ το γκαζόν.
Τρέχει ο καιρός περνάει,
παφλασμός πολλών νερών.
Μέσα στο πένθιμο μωβ
το χρυσάφι έχει καεί
κι ανάβει για μια στιγμή,
η σπηλιά με την πηγή.
Και ρωτάς τον καλό σου εαυτό,
που πηγαίνει από δω.
Και ρωτάς τον καλό σου εαυτό,
τι απέγινε το όχημα.
Κι από μέσα μιλάει μια φωνή,
που είν' το σπιτάκι μου,
που είν' το παχνί.
Και μετά ξαναλέει η φωνή,
που είν' η γυναίκα μου η αληθινή.
Τρέχει ο καιρός περνάει
κι όμως κάτω απ το γκαζόν,
η γαλανή φυσάει,
το αρχαίο της ακορντεόν.
Μια φορά σ αυτή τη ζήση,
ο βυθός να φωτίσει.
Έστω για μια στιγμή,
να 'ναι τζάμι και γυαλί.
Same as it ever was, ίδια όπως ήτανε.
Same as it ever was, ή όπως ανέκαθεν.
Same as it ever was, νυν και αεί θα πει.
Υδάτων η καταπόντισης,
υδάτων και η πλοήγησις.
Πολλών υδάτων γένει ο ωκεανός,
βάθυνε τον ωκεανό σου,
απλώσου, απλώσου. Απλώσου!
Τρέχει ο καιρός περνάει
κι όμως κάτω απ' το μπετόν.
Τρέχει ο καιρός περνάει
παφλασμός πολλών νερών.
Στη γαλανή ξανά,
στα νερά τα φωτεινά.
Κάτω από ρόδες και σασμάν,
στη λαλέουσα παγάν.
Τρέχει ο καιρός περνάει
κι όμως κάτω απ' το μπετόν,
η αμμουδιά κρατάει,
το αχανές των θαλασσών.
Στη γαλανή ξανά,
στα νερά τα μακρινά.
Κάτω από ρόδες και σασμάν,
στη λαλέουσα παγάν.
Και ρωτάς τον καλό σου εαυτό,
αυτό το σπίτι, τι να σημαίνει.
Και εξίστασαι,
η λεωφόρος που να πηγαίνει.
Και εξίστασαι ειπείν σεαυτώ,
βαδίζω σωστά, βαδίζω στραβά.
Κι από μέσα η φωνή επαυξάνει,
Θεέ μου, τι έχω κάνει.
Τρέχει ο καιρός περνάει
κι όμως μια γλυκειάν αυγή,
κάτι το σταματάει,
παρελαύνει υπό την γη.
Η πομπή των υδάτων,
των ζειδώρων ναμάτων.
Στέκει ο καιρός ορθός,
καταυγάζεται ο βυθός.
Τρέχει ο καιρός περνάει,
απροσδόκητη αυγή,
κάτι το σταματάει,
η αρχαία πληγή.
Μες στης πληγής το φως,
τα νομίσματα σκορπούν
και θησαυρίζει υπό τη γη
η ζωοδόχος πηγή.
Same as it ever was, ίδια όπως ήτανε.
Same as it ever was, ή όπως ανέκαθεν.
Same as it ever was, νυν και αεί θα πει.
Τρέχει ο καιρός περνάει,
κάτι το σταματάει.
Η πομπή των υδάτων,
στέκει ο καιρός ορθός.
Τρέχει ο καιρός περνάει,
απροσδόκητη αυγή
κάτι το σταματάει,
παρελαύνει υπό τη γη.
Η πομπή των υδάτων,
των ζειδώρων ναμάτων.
Στέκει ο καιρός ορθός,
καταυγάζεται ο βυθός.
Εγγραφείτε στο επίσημο κανάλι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου!
