درست یک سال پیش اوکراین شاهد اعتراضات آرام بود، ویکتور یانوکوویچ هنوز قدرت را در دست داشت و کریمه از اوکراین جدا نشده بود.
در آن زمان وزرای ۵۷ کشور عضو سازمان امنیت و همکاری اروپا، او اس سی ای، در حال برگزاری نشست سالیانه خود در کی یف بودند. اکنون دوازده ماه از آن تاریخ گذشته، یانوکوویچ سقوط کرده، روسیه کریمه را به خاک خود الحاق نموده و ۴۵۰۰ نفر در اوکراین کشته شده اند. سازمان امنیت و همکاری جلو هیچ یک از این وقایع را نتوانست بگیرد. این سازمان که در ابتدا در دوران جنگ سرد به عنوان یک تالار گفتمان یا فروم به وجود آمد، تنها سازمان امنیت منطقه ای است که آمریکا، اتحادیه اروپا، روسیه و اوکراین عضو آن هستند.
این سازمان که اعضایی از ونکوور تا ولادیووستوک دارد، تصمیمات خود را بر اساس اجماع می گیرد و به این ترتیب هر عضو حق وتو دارد.
در ماه مارس سال جاری میلادی، روسیه مانع ورود بازرسان »او اس سی ای« به کریمه شد. این سازمان نسبت به نقض حقوق انسانی معترضان و اقلیت تاتار در آن منطقه اعتراض کرده و نماینده روسیه هم به تصمیم این سازمان برای اعزام بازرسان خود رأی مثبت داده بود.
هیأت ناظران در واقع گروه کوچکی شامل ۳۲۰ نفر است و تعداد آنها باید در هفته های آتی به ۵۰۰ نفر برسد. آنها تجهیزات و امکانات مالی اندکی دارند. چند نفر از آنان در منطقه گوکوو در نزدیکی مرز با روسیه مستقر شده اند.
تنها مرکز دیگری که تحت نظارت او اس سی ای قرار دارد پست بازرسی دونتسک در نزدیکی مرز روسیه است. در مجموع تنها بیست و دو ناظر در این دو پست مرزی مستقر هستند.
طول مرز اوکراین با روسیه ۲۳۰۰ کیلومتر است که ۵۰۰ کیلومتر آن نفوذپذیر و غیر قابل کنترل است. ناظران از وجود تجهیزات نظامی سنگین در نزد شورشیان خبر می دهند، اما هنوز نمی دانند این تجهیزات از کجا به دست آنان رسیده است.
علاوه بر آن پهپادهای او اس سی ای مورد حملات فیزیکی و الکترونیکی با هدف خنثی سازی قرار می گیرند.
یکی از اتفاقات بسیار مهم که محدودیت های هیأت ناظران سازمان امنیت و همکاری را نشان داد، سقوط هواپیمای ام اچ ۱۷ خطوط هوایی مالزی بود. در آن زمان از بازدید ناظران او اس سی ای در محل حادثه جلوگیری شد.
ناظران به همراه کارشناسان استرالیایی و هلندی تنها در روز نهم مرداد بالاخره توانستند به محل حادثه راه پیدا کنند. سقوط هواپیمای مالزی در روز بیست و شش تیر ماه، سبب کشته شدن ۲۹۸ نفر شد.
