اشرف غنی احمدزی، رئیس جمهور افغانستان، وظیفه بسیار دشواری را در پیش رو دارد. او که مشاور پیشین بانک جهانی است، قصد دارد تا در اداره کشور، روش های نوگرایانه و مسئولیت محور را جانشین شیوه های سنتی حامد کرزی، رئیس جمهور پیش از خود کند.
تقسیم قدرت او با عبدالله عبدالله پس از ماه ها اختلاف و نیز اتفاق نظر آنها در سیاست نزدیکی به غرب، نشانه مثبتی می تواند باشد. اما مشکل اینجاست که این دو هنوز موفق به تشکیل دولت نشده اند.
بی ثباتی اقتصادی در حالی افغانستان را فلج کرده که این کشور نیاز به جلب اعتماد کمک کنندگان خارجی دارد.
بودجه ملی افغانستان بالغ بر شش و دو دهم میلیارد یوروست که دو سوم آن از محل کمک های بین المللی تأمین می شود.
علاوه بر آن، از ژانویه تا اکتبر سال میلادی جاری، در آمد کشور نسبت به مدت مشابه سال قبل بیست و چهار در صد کاهش نشان می دهد.
با این همه بزرگ ترین مشکل افغانستان هنوز هم جنگ علیه طالبان است. با وجود یک کمک نظامی سه و دو دهم میلیارد یورویی، نظامیان و پلیس این کشور هم چنان از کمبود منابع برای مبارزه با حملات شدید طالبان شکایت دارند.
سال ۲۰۱۴ خونین ترین سال هم برای نظامیان و هم برای شهروندان عادی بوده است. از ابتدای این سال تا کنون ۴۶۰۰نفر از نیروهای امنیتی کشته شده اند که این تعداد ۶ درصد بیشتر از سال ۲۰۱۳ است.
در پایان سال ۲۰۱۴، ناتو باید بیشتر نیروهای خود را از افغانستان خارج کند زیرا مأموریت آنان به پایان خواهد رسید. تعداد ۱۲۵۰۰ سربازی هم که باقی می مانند تنها به آموزش نیروهای افغان خواهند پرداخت.
ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو می گوید: »آنها یک نیروی نظامی شامل سیصد و پنجاه هزار سرباز و پلیس دارند. آموزش دیده و تجهیزات زیادی دریافت کرده اند. ما با مأموریت پشتیبانی هم چنان در اینجا خواهیم ماند.«
در عین حال آمریکا در روزهای اخیر مأموریت ۹۸۰۰ نیروی رزمی خود در افغانستان را برای مدت یک سال تمدید کرده است.
