سابقه رابطه دوستانه انسان با سگ به بیش از سال ده هزار سال می رسد، اما یکی از دشواری های این رابطه پر دوام طول عمر کوتاه سگها بوده است.
اینک دو محقق دانشگاه ایالت واشنگتن در سیاتل در تلاشند تا چند سال به عمر سگها بیفزایند. مت کابرلین و دانیل پرومیسلوو یک آزمایش بالینی را آماده می کنند تا ببینند راپامیسین، دارویی که عمدتا در پیوند اعضا کاربرد دارد می تواند عمر سگها را افزایش دهد یا نه.
متیو کابرلین می گوید: «فقط طول عمر نیست که افزایش می یابد بلکه بسیاری از زوالهای مربوط به افزایش سن هم با راپامیسین بهبود می یابند: عملکرد قلب بهتر می شود، سرطان ظاهرا به تاخیر می افتد و عملکرد سیستم ایمنی هم حداقل تا حدودی بهبود می یابد و عملکرد شناختی هم بهتر می شود.»
به گفته کابرلین این دارو با هدف قرار دادن پروتئینی که روند تولید سلولها در بدن را تنظیم می کند کار می کند در حالی که توانایی اش برای مدیریت و بازیافت سلولها را افزایش می دهد.
اگر اثر راپامیسین در سگها ثابت شود ممکن است بر انسانها هم اثر داشته باشد. کابرلاین می گوید این دارو می تواند انقلابی در حوزه پزشکی پیشگیری کننده باشد. او می گوید: «این رویکرد در ارتقای سلامت موثرتراز آن است که منتظر مریض شدن افراد بمانیم و در آن مرحله بیماریشان را درمان کنیم.»
دانیل پرومیسلاو نیز می گوید در حالی که افزایش طول عمر سگها به خودی خود دلیلی کافی برای آزمایش دارو بر روی سگها است اما یک توجیه علمی قویتر هم وجود دارد. او می گوید: «یکی از شگفت انگیزترین چیزها در مورد سگها این است که آنها متنوع تر از سایر گونه های دیگر روی زمین هستند. کافی است یک سگ بزرگ و قوی را در کنار یک سگ کوچک بگذارید و آن وقت حتی یک کودک خردسال هم می تواند بهتان بگوید که بله! اینها واقعا گونه های بسیار متفاوتی هستند.»
این تنوع، سگها را تبدیل به یک موضوع آزمایش عالی می کند و به محققان یک زمینه آزمایش ایده آل می دهد تا ببینند راپاماسین در طیف گسترده ای از تنوع ژنتیکی تا چه حد موثر است.
