Şeyh ŞAMİL
Şamil Kafkas dağının
Hürriyet güneşidir.
Şamil Atatürk’üm
Öz be öz kardeşidir.
Şamili bilmeyenler
Ata’sını ne bilir.
Şair diyor ki;
“Bayrakları bayrak yapan
üstündeki kandır,
Toprak! Eğer uğrunda
ölen varsa vatandır.”
Ben de diyorum ki;
Benim vatanımın sınırları
Kars’ta başlayıp,
Edirne’de bitmez.
Hazer’imin, Hürriyet!
Hürriyet diye çalkalandığı
kıyılarda başlar,
Taa! Viyana’da biter.
Kur, Aras coştukça,
Tuna, Volga taştıkça,
Benim türkülerim söylenecek.
Hazer çalkalandıkça,
Benim Ay-yıldızlı
Bayrağım dalgalanacak.
İşte, taa oralardan esen,
Rüzgârın getirdiği bir oyun.
Esaretin düşmanı,
Cesaretin timsali,
Şeyh Şamil.
Sormayın kimlerdenem,
Haralıyam a dostlar.
Gönülden fırtınalı,
İcralıyam a dostlar.
Kızıl bir kurşun aldım,
Yaralıyam a dostlar.
Ağlama gözleri yaşlı yar,
Men bilirem,
Senin de eyninde
Kanlı bir libasın var.
Bu türküler, türküler.
Türk’ü söyler türküler,
Taşar kalpte ülküler.
Bu ses kartal sesidir,
Bu ses Bozkurt sesidir.
Bu ses Rus generallerine
Apolet söktüren,
Katharina, Petro’yu
Çılgına çeviren sestir.
Bu ses taaaaa…
Kafkaslardan gelen
Şeyh Şamil’in sesidir.
