در جریان تظاهرات هواداران دموکراسی در هنگ کنگ، هنرمندان فراوانی دوشادوش معترضان به خیابانها آمدند و در کنار تحصن و تجمع به خلق آثار هنری پرداختند. پس از تصمیم مقامات هنگ کنگ مبنی بر جمع آوری اردوهای معترضان، حدود دویست داوطلب، به منظور حفظ آثار و یا حداقل عکاسی از آنها، دست به کار شدند.
کلاریس یونگ، از اعضای کمیته داوطلبان، می گوید: «نگاه کردن به این آثار هنری، آدم را همواره هوشیار نگه می دارد. روحیه بخش است. با متانت، خواسته های ما را مطرح می کنند. ما از سر نیازی احساسی می خواهیم این آثار حفظ شود.»
گروه داوطلب موفق شده اند برای نگهداری برخی از این آثار، یک انبار تهیه کنند. هرچند هنوز برای مرحله بعد از آن برنامه ای ریخته نشده است. برخی از این آثار، چون پلکانی که با کاغذهای یادداشت رنگی «پُستیت» که بر خود آرزوهای معترضان را دارند پوشیده شده و «دیوار لنون» نام گرفته، عملا قابل انتقال نیستند.
این دسته از آثار با کمک عکاسی ماندگار خواهند شد. برخی از هنرمندان معترض می گویند برای حفظ آثار خود تلاش می کنند. اما دسته دیگری هم هستند. کاین چئونگ، یکی از هنرمندان سازنده مجسمه ای که از چندین چتر ساخت شده، می خواهد عقب بایستد و شاهد واکنش مقامات به اثر هنریش باشد.
کاین چئونگ می گوید: «واقعا مایلم ببینم پلیس هنگ کنگ چه رفتاری با آثار هنری مردم هنگ کنگ خواهد داشت. حتی اگر در دم و با قساوت قلب همه را جمع کنند، دلم می خواهد شاهد باشم و ببینم آیا حداقل کمی تحت تاثیر این آثار قرار می گیرند؟»
در سویی از اردوگاه معترضان، میسو ژو، هنرمند چینی، اتفاقات و افراد دور و برش را نقاشی کرده است. ژو می گوید از تصویر کردن زندگی هر روزه اردوی معترضان بسیار لذت برده و امیدوار است برای انتقال برخی از تابلوهایش زمان کافی را داشته باشد تا بویژه، ساکنان سرزمین اصلی چین بتوانند آنها را ببینند، هرچند می گوید از نابود شدنشان به دست مامورها هم ابایی ندارد.
میسو ژو می گوید: «هنر در جامعه سهیم است. اگر نابود شود، زیباتر خواهد شد. داستانی که پشت آن هست قویتر می شود و لایه های معنایی بیشتری پیدا می کند. اصلا هنر همین است. من می گویم هنر معاصر باید با جامعه و با حقیقت در تعامل باشد، در این صورت است که معنای بیشتری می یابد.»
