Ουδείς μιλά για αυτό το πρόβλημα.
Είναι όμως μια θλιβερή πραγματικότητα.
Δύο χιλιάδες παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε μέρα στις αναπτυσσόμενες χώρες από διαρροϊκές ασθένειες.
Τα στοιχεία συγκλονίζουν τον σύγχρονο κόσμο, για ένα θέμα που είναι ταμπού.
Δυόμιση δισ. άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε πραγματικές τουαλέτες. Ένα δισ. αναγκάζεται να χρησιμοποιεί την ύπαιθρο.
Από αυτούς 825 εκατ. βρίσκονται σε δέκα χώρες της Ασίας, μεταξύ των οποίων η Ινδία με 597 εκατ., και την Αφρική. Πρόκειται για καταστροφή, λόγω έλλειψης συνθηκών υγιεινής.
Η χολέρα, ο τυφοειδής πυρετός, η ηπατίτιδα, η πολιομυελίτιδα, η διάρροια, η μόλυνση από σκουλήκια, λαμβάνουν συχνά ενδημικές διαστάσεις.
Η επιδημία του Έμπολα αποτελεί μια ακόμη απόδειξη για το πρόβλημα.
Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ., στη Λιβερία, που έχει πληγεί περισσότερο από τον Έμπολα, πάνω από το 50% του πληθυσμού δεν διαθέτει τουαλέτα. Στην Σιέρα Λεόνε το ποσοστό είναι 28%.
«Με την κρίση του Έμπολα μπορούμε να διαπιστώσουμε τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, που εμποδίζουν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να κάνουν τη δουλειά τους. Φαίνεται όμως και στους θανάτους παιδιών. Δέκα εκατομμύρια παιδιά πέθαναν λόγω υποσιτισμού, πνευμονίας και διάρροιας από το 2000», εξηγεί η Φλερ Άντερσον από την οργάνωση WaterAid.
Στην Ινδία πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού πηγαίνει στη φύση. Υπάρχουν κίνδυνοι για την υγεία. Υπάρχουν όμως και κίνδυνοι για την ασφάλεια των κοριτσιών και των γυναικών.
Πολλοί βιασμοί γίνονται σε τέτοιες στιγμές μέσα στο σκοτάδι. Οι γυναίκες νιώθουν ευάλωτες. Η κατασκευή τουαλετών πρέπει να αποτελεί τη μέγιστη υποχρέωση για την ανάπτυξη.
Ταυτόχρονα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τη δημόσια υγεία των λαών.
Οι χώρες που επένδυσαν σε αυτόν τον τομέα, τα τελευταία 30 χρόνια, όπως η Νότια Κορέα και η Σιγκαπούρη αποτελούν την απόδειξη.
Τελικά είναι θέμα περισσότερο πολιτικής βούλησης παρά χρημάτων.
