ölüm birden bosalmasidir insanin kendisinden
gizli titresimler uçar belki boslukta sesinden
günes vurunca parildar görünmez ayak izleri ki
beyhude korularda eski bir yaz gezmesinden
solgun bir gülümseme hani ay büyürken görünür
aynalarda birakilmis nice yüz birikintisinden
artik hiç olmasa da sonbahar penceresinde o
camlarin bugulanmasi her aksam nefesinden
kimsesiz bahçelerde besbelli yalniz dolastigi
rüzgârsiz aksamüstleri yapraklarin ürpermesinden
duyulur ardinda biraktigi hayallerin gürültüsü
sinsi bir deprem gibi camlari titretmesinden
masasina gelip gittigi açikça anlasilir
daktilosu çalismasa da seridinin eskimesinden
durdugu yerde patlamasi mürekkep hokkalarinin
ömrünce biriktirdigi sosyalist öfkesinden
ne kadar yok etse ölüm vurusu göklerde yankilanan
kocaman bir yürek kalir sili'nin allende'sinden
Attila İlhan
http://www.poemhunter.com/poem/allende-allende/
