BEN, kimsesiz seyyahi, meçhuller caddesinin...
BEN, yankisindan kaçan çocuk kendi sesinin...
BEN, sirtinda tasiyan islenmedik günahi;
Allah'in körebesi, cinlerin padisahi...
BEN, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanlarin;
BEN tükenmez ormani, isinmaz külhanlarin...
BEN, kutup yelkenlisi, buz tutmus kayalarda;
Öksüzün altin bahti, yildizdan mahyalarda...
BEN, basi agir gelmis, boslukta düsen fikir;
Benligin dolabinda, kör ve çilekes beygir...
BEN Allah diyenlerin boyunlarinda vebal;
BEN bugünküne mazi, yarinkine istikbal...
BEN, BEN, BEN; haritada deniz görmüs, bogulmus;
Dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmus...
Hep BEN, ayna ve hayal, hep BEN, pervane ve mum;
Ölü ve Münker-Nekir, basdönmesi uçurum...
Necip Fazıl Kısakürek
http://www.poemhunter.com/poem/ben-8/
