Aydost deyince yeri göğü inleden
Muharrem ustaydı bunu dineden
Gönül kırmazdı bilerekten bilmeden
İnsan velisini neyledin dünya vay dünya
Aydost sazını çalarken gendinden geçen
Gönülden gönüle kapılar açan
Aşkın dolusunu nefessiz içen
Gönül delisini neyledin dünya vay dünya
Aydost garibim babamdı Muharrem usta
Bilirim aşığıdı sevdiği dosta
Sazımın emaneti diyen en son nefeste
Sazın ulusunu neyledin dünya vay dünya...
