Mustafa Necati Bursali
Efendim
Alemler yaratıldı hürmetine Efendim
Melek insan hayrandır sünnetine Efendim
Sen habib-i hüdasın, mislin ve benzerin yok
Ne kadar şefkatlisin ümmetine Efendim
Adalet ve hürriyet seninle kemal buldu
Bir kıl dahi geçmedi zimmetine Efendim
Nice gözler vardır ki daha dünyada erdi
Gülcemalini görmek nimetine Efendim
Padişahlar kölendir, benim aklım ermiyor
Senden uzak insanın cinnetine Efendim
Alemde Bilal olmak herkesin kârı değil
Aklı olanlar koşar minnetine Efendim
Yüzün gülzar-ı cennet, nazarın kalbe şifa
Sensin tabib beşerin illetine Efendim
Yüce Allah katında şanın o kadar büyük
Gönderildin İbrahim milletine Efendim
Kimki seni tanımaz, sana bende olmazsa
Bir nihayet yok onun zilletine Efendim
Alemlere rahmetsin, müjdelerle geldin sen
Güvercin kanat gerdi hicretine Efendim
Vasfından aciz diller hiç bir söz kâfi değil
Şanına şerefine izzetine Efendim
Hep gıpta etmekteyim seni gören gözler
Nasıl doydu vuslatın lezzetine Efendim
Sendeki güzel sabrı hiç kimseler bilmedi
Gülüp geçtin kavminin hiddetine Efendim
Şu Necati hakirin derdi başından aşkın
Dayanamaz hasretin şiddetine Efendim
Taif’te ve Uhud’da bir lahza sarsılmadın
Hep güvendin Allah’ın kudretine Efendim
Gönlün göklerden geniş, ay nuruna pervane
Cebrail vezir senin devletine Efendim
Aşkına yanan kula artık mahzun olmak yok
Gark eder hazreti Hakk rahmetine Efendim
Seni bilmeyen kişi şu büyülü dünyanın
Niye katlanır bilmem zahmetine Efendim
Nebiler sana müştak yarın bu güzel ümmet
Kuşlar gibi koşacak Ahmed’ine Efendim
