BİR ESMERE GÖNÜL VERDİM
Bir esmere gönül verdim
Firkatiyle arttı derdim
Benim olur diye sevdim
Yanağı gül saçı sünbül
Aşıkı çok şuh levendim
Gel ağlatma zülfü kemendim.
Makam: Sabâ
Güfte/Beste: Tanbûri Mustafa ÇAVUŞ
(Gönül Bahçesinden Nağmeler-1994)
Yöneten (Şef): Kutlu PAYASLI
