Zoals een bloemkristal
op Japans winterglas
of als een Golem
steeds weer
uit de pas
het ritme kwijt
kneedt hij
de reet van
het bestaan
erg speels aaneen
de spleet waartussen
zijn of niet te zijn
tot een moment
het alfabet zet
hij zeer mooi
buiten haar kooi
op stelten
en geeft ons
allen terug
de brug naar zelf
en naar 100 gezichten,
zijn honderden
gedichten
zo stout in
hun eenvoud.
Madrason 02-02-2014
*************
Madrason writer
http://www.poemhunter.com/poem/hans-andreus/
