GEL GÖNÜL USANMA DERD-İ BELÂDAN
Gel gönül usanma derd-i belâdan
Sanma ki aşk yolu yolu kolayca biter
Mecnuna bir cefa gelse Leylâ’dan
Tacı devlet gibi serinde tutar
Cesette canindir o kaşı hilâl
Dostun dosta zehri şeker ile bal
Zerrece şahsına gelse bir zeval
Vallahi benim için ölümden beter
Bu can o dostundur içinde nem var
Bilirim ki o gün oldum bahtiyar
Bu aşkın içinde hoş bir âlem var
Bu cihan zevkini bir yana atar
Gözüme görünmez dünyanın varı
Tüm dünyayı değer yarimin teli
O dostun hayali hüsn-ü cemali
Köşeyi zindanda teselli yeter
Bir gün olur bu MELULİ ölürse
Açılır goncalar bahar gelirse
Herkes arayıpta dostun bulursa
Yanar kemikleri mezarda tüter
Söz: Meluli (Doğum_1892 Afşin-Kötüre Köyü-Ölüm_14.Kasım.1989 Asıl Adı_Karaca ERBİL )
(Dem Bu Dem)
