'ruhunuzun rüzgârın önüne katılıp gittiği zamandır ki, sizler yapayalnız ve korunmasız, başkalarına ve dolayısıyla kendinize karşı bir hata işlersiniz..
ve işlenen o hata yüzünden mukaddesin kapısını çalmak ve bir müddet önemsenmeden beklemek zorundasınız..
içinizin çoğu hâlâ insandır ve içinizin çoğu henüz insan değildir..
bu gibiler, sisler arasında amaçsızca dolaşarak uyanışını arayan biçimsiz vücutlu bir cüceye benzerler..
bense şimdi içinizdeki insandan söz edeceğim..'
halil cibran (ermiş, 'suç ve ceza'dan)
