kalbimiz sandığımızdan daha güçlü, bunu öğretti soma bana.. 13 mayıs’ta duyduğumdan beri kara haberi, 3 gün boyunca nasıl dayandım bilmiyorum..
eğer ‘acının ötesi’ denilen bi yer varsa, oradaydım sanki.. ağlayamadım bile.. çığlık atmayı denedim, sesimi tıkayan bi şey vardı, çığlıklar içimin maden ocaklarında birikip kaldı..
derken elim kendiliğinden yazmaya başladı.. kendi hislerimi yazıyorum sanıyordum şiirin başlarında, sonrasında anladım ki o ‘acının ötesi’ sandığım yer meğer soma’da yer altında hiç tanımadığım, ama ‘mahmut abi’yi ve 15 yaşındaki kemal’i tanıyor olmasını hayâl ettiğim bi kalbin uzun son uykusuna dalmadan önceki hislerine karışan, kendi kalbimin madenlerinde biriken çığlıklarıymış..
'yazmak, yaşatmaktır' demişti ali çolak, yerin altında ölüme terk edilen, adını bilmediğim kalbin sahibi için bu çığlık..
çığlığın (şiirin) metin hali: http://iyidileklerulkesi.tumblr.com/post/85957389062/somadaki-sehitlerimizin-an-s-na-karanlik-ve-sicak
BAHSETTİĞİN ADALET VE KALKINMA: HANİ, NEREDE?: http://iyidileklerulkesi.tumblr.com/post/85963490092/bahsettigin-adalet-ve-kalkinma-hani-nerede
