Kırım’daki krizin ardından Avrupa, enerjide Rusya’ya olan bağımlılığını azaltmak için kolları sıvadı. Masada da konu ile ilgili olarak bekleyen ABD ileTransatlantik Ticaret ve Ticaret Ortaklığı var. Avrupalı liderler bu ortaklık ile birlikte Washington’dan doğalgaz ihracatı üzerinde bulunan kısıtlamaları kaldırmasını istiyor.
Enerji konusu ABD Başkanı Barack Obama’nın Brüksel ziyareti sırasında da gündeme geldi. Obama, burada yaptığı açıklamada, ABD’den AB’ye enerji ihracatının bir seçenek olduğunu, ancak bunun yanı sıra Avrupa’nın içerideki enerji kaynaklarını da araştırması gerektiğini söylemişti.
An itibari ile Rusya Avrupa’nın en büyük enerji üreticisi durumunda bulunuyor. Yaşlı kıtanın diğer enerji kaynakları ise Norveç, Cezayir ve Katar’dan oluşuyor.
AB toplamda gaz ihtiyacının yüzde 40‘ını petrol ihtiyacının ise yüzde 20’sini Rusya’dan karşılıyor. Ama bu bağımlılık ülkeden ülkeye değişiyor. Örneğin Finlandiya, Bulgaristan, Slovakya gibi kırmızı renkteki ülkeler yüzde 100, Yunanistan, Polonya ve Mcaristan gibi sarılar yüzde 60 ila 80, Fransa ve İtalya gibi yeşil renkteki ülkeler ise yüzde 20 ila 40 oranındaki enerji ihtiyaçlarını Rusya’dan karşılıyor.
Ayrıca Avrupa 2009 kışında Rusya ile Ukrayna arasında yaşanan doğalgaz krizini hala unutabilmiş değil. İki ülke arasındaki anlaşmazlıklar yüzünden Rus gaz kurumu Gazprom Ukrayna’ya yönelik doğalgaz akışını kesmekten çekinmemişti.
Fakat bu kesinti Ukrayna ile birlikte birçok Doğu ve Orta Avrupa ülkesinin de doğalgazsız kalmasına yol açmıştı.
Bu durumun tekrarlanmasını istemeyen Avrupa doğalgaz yollarının çeşitlendirilmesi için düğmeye bastı. Örneğin çalışmaya başlayan Kuzey Akım boru hattı Ukrayna’ya girmeden Baltık Denizi’nden geçerek Avrupa’ya ulaşıyor.
Diğer iki boru hattı ise hala inşaat aşamasında. Rusya’dan gelen Güney Akım, Karadeniz’den geçerek Avrupa’nın güneydoğusuna ulaşacak. Nabucco ise Azerbaycan ile Orta Avrupa’yı birbirine bağlayacak.
Kaynaklarını çeşitlendirmeye çalışan Avrupa aynı zamanda yeni tedarikçiler de bulma arayışında. Ayrıca enerji kaynaklarının birbirine bağlanması için Fransa’daki gibi birçok sıvılaştırma terminalinin inşa edilmesi gerekiyor. Böylece deniz yoluyla ulaşan doğalgazın tüm Avrupa geneline daha kolay dağıtılması hedefleniyor.
