'çoğu kez aşktan anladığımızdır bu: kanadının altında olmak.. birinin kanatları altında olmak ya da birini kanatlarımızın altına almak.. korumak, kollamak, korunmak, kollanmak.. bizi kendimize ve aşka inandıran; anamızın babamızın kolları kadar tanıdık bir güveni yeniden sağlamak.. büyürken bize dünyayı tanıdık kılan o ilk güveni yeniden ve derinden anımsamak..
sonuçta birinin omuzlarına güvenle yaslanmak, kollarında huzur içinde uyumak, bütün dünyaya karşı birinin kanatları altına sığınabileceğimizi bilmek kime iyi gelmez ki?
bu duyguyu bütün ömrümüze yaymak isteriz.. aşkı ararken, bunu da ararız.. ya da ne yazık ki, çoğu kez yaptığımız gibi, aşkı yalnızca bu sanırız..
aşk bu yanıyla, ancak büyümeyi başarmış olanların çocuk kalmış yanlarını doyurabilir..
yoksa, tüm hayatı bir çocuk kadar savunmasız olarak himaye altında geçirmek isteyenler için, birinin kanatları altında olmak, hayatı boyunca babasının güzel kızı kalmak ya da 'anasının kuzusu' oğul olmak anlamı taşıyabilir.. onlar bir saçak altına sığınmayı aşk sanabilirler..
ya da sevdiğinin bütün varoluşunu zorbaca sahiplenenler için birini kollamak demek, onu bütünüyle denetim ve gözetim altında tutmak demek olabilir; 'sevileni' yalnızca kendi gücünün sarhoşluğunu yaşamanın, hatta kendi gücüne tapınmanın öznesi/nesnesi kılabilir..
bu insanlar için abanmak/yüklenmek/dayatmak aşk sanılabilir.. görünüşte iki kişinin yaşadığı tek kişilik aşklardır bunlar..
aşk, büyümeyi bilmiş insanların çocukluğudur belki de.. ancak kanatlarını büyütebilmiş insanları hak eder..'
murathan mungan (kanatlarının altında'dan)
